by Καλημέρα σε όλους και καλό ΣΚ.
Επειδή μιλώντας γενικά, μπορεί να παρερμηνευθεί η θέση μας, ας δώσω ένα παράδειγμα για να στηρίξω την θέση που ανέφερα παραπάνω, ότι η έμμεση επιλογή του σωστού, λόγω αποκλεισμού των υπολοίπων ενδεχομένων δεν είναι και ο καλύτερος αποδεικτικός τρόπος.
Έστω ότι η ράβδος του σχήματος, αφήνεται από την θέση (1) να κινηθεί, όπως στο σχήμα (το γνωστό περιβάλλον…) και φτάνει στην θέση (2) με ταχύτητα υ1.
Ποια πρόταση είναι σωστή, δίνοντας και μια σύντομη δικαιολόγηση.
- Η ράβδος κινείται με σταθερή ταχύτητα από την θέση (1) στην θέση (2).
- Η κίνηση της ράβδου είναι ελεύθερη πτώση.
- Η επιτάχυνση της ράβδου στην θέση (2) έχει τιμή μεγαλύτερη από g-(Β2l2υ1/mR), όπου R η αντίσταση του αγωγού ΑΓ.
Τι λέτε συνάδελφοι, αν ο μαθητής απορρίψει εύκολα τις i) και ii) οπότε δέχεται ως σωστή την iii) αποδεικνύει ότι κατέχει το θέμα; Δεν με ενδιαφέρει τι θα προτείνουν οι συνάδελφοι στο Α ή Β βαθμολογικό, ούτε τι θα υποστηρίξει ο επικεφαλής σύμβουλος.
Στο προαναφερθέν βαθμολογικό συμμετείχα σε συζητήσεις βαθμολογητών 25 χρόνια!
Γνωρίζω τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις και τι «αποφάσεις» τελικά παίρνονται.
Το ερώτημα είναι, πρέπει να υποστηρίζουμε (και άρα να προωθούμε) μια λογική που να στηρίζεται σε αυτό τον τρόπο απόδειξης ή αντιμετώπισης μιας ερώτησης;
Μα, θα μου πει κάποιος ότι το έστησες το ερώτημα, ώστε τα δύο πρώτα ενδεχόμενα να είναι εξόφθαλμα λανθασμένα, οπότε δεν είναι καλό το θέμα. Θα μπορούσε να είναι άλλη η δομή των δύο πρώτων ερωτημάτων, οπότε κάτι να εξετάζεται ο μαθητής. Και προφανώς αυτό είναι σωστό.
Αλλά, πρώτον κανείς δεν μας εγγυάται ότι αν αποδεχτούμε την παραπάνω λογική, δεν θα οδηγηθούμε σε κάτι τέτοιο και δεύτερον ας επιλέξουμε ερωτήματα που να έχουν ευθύς απαντήσεις χωρίς τρυκ και παράδρομους.
Αυτό που θέλουμε να εξετάσουμε, ας το ρωτήσουμε.